یار شفیق من
یار شفیق من دونفره بودن حس خوبی است چه از نوع زن و شوهرش چه از نوع دو تا دوست صمیمی و چه مادر و پسر.
زن و شوهرکه حس خاص خودش را دارد ،خوشگذروندن با یه دوست صمیمی و قدیمی هم به کنار ،
اما وقتی در کنار پسرت دو نفره می شوی حس جدیدی است که جنسش باآن دوتای دیگر کمی فرق دارد .
من این حس را همین روزها بود که تجربه کردم در یکی از روزهای گرم ماه مرداد ، یعنی درسن ٣ سال و نیمگی متین ..
صبح در کنار هم و بعد از یه خواب درست و حسابی و با تا بش اولین اشعه خورشید بیدار شدیم ... به دور از هر گونه استرسی ... وبعد از خوردن یه صبجانه گرم و عالی و کلی تیپ زدن جلوی آیینه زدیم بیرون ...
اول از همه اینکه به بانک سر زدیم ...کنارم نشستی ...شماره را که صدا کردند با من بلند شدی کنارم ایستاذی تا کارم تمام بشه.
، رفتیم پاساژ گردی ... پابه پای من راه اومدی در پرو کردن لباسها مرا همراهی کردی و بدون هیچ بهونه ای با هم کلی خرید کردیم...در حمل وسایلی که خریدیم کمکم کردی .
ودر نهایت هم یه ناهار دلچسب دو نفره .
به حسی بهت می گفت که دبگه یه یار داری ...اونم یه یار شفیق ...یه یار پایه ...می تونی روش حساب کنی ...می تونی به رو رو باهاش خوش بگذرونی .
حس پسر داشتن با دختر داشتن فرقش زمین تا آسمونه ... اینو می گم به مامانایی که دختر دارن و مدام پز دختراشونو می دن ...وقتی پسرداری ... یه جسی داری به اسم غرور
