مقوله ای به اسم فحش دادن

فحش دادن ، رفتاری است ناپسند در انسانها که نشاندهنده شخصیت فرد می باشد ... حتی می توان از روی انواع فحشها به طبقه اجتماعی  آنها  هم پی برد، نمی توان گفت هر انسانی در طول عمر خود  فحش نداده است .

فحش  دادن یا در اثر خشم زیاد است یا دراثر دوست داشتن زیاد طرف مقابل است که بالحن و صوت خاصی هم بیان میشود و استفاده از ان در زمان های مناسب  سبب تخلیه انرزی در بدن میشود.

همیشه اگر این عمل زشت از کودکی سر میزند ، به راحتی مادر و پدر اورا قضاوت میکردم و تربیت کردن آ نها را زیر سوال می بردم .

قصه انجا شروع میشود که دختر دایی بنده (ریحانه) که میهمان یک شب در منزل ما بودند از متین شکایت می کند که چی !!

متین به من حرف بد زده و گویا از فحش رکیک (ک ث اف ت) در هنگام دعوا استفاده کرده است و ان مو قع است که  از تعجب دو تا شاخ که چه عرض کنم ...حتی چشمانم هم گرد میشود . در کتابها و پیامهای روانشناسی خوانده بودم که در هنگام همچین اتفاقی  واکنش سریع  و صریح از خودت نشان ندهید.و خیلی مقتدرانه برخورد کنید چون اگر کودک حساسیت شما را بداند در گفتن آن پافشاری  و تکرارمی ورزد.خیلی محترمانه با او صحبت کنید و در جواب اگر خنده  و کمی عشوه  و تند تند معذرت خواهی دریافت کردید بدانید که حرفتان اثر کرده است .

اینطور بود که متین در سن 4 سال و نیمگی   اولین فحش خودرا  داد.

   نتیجه اخلاقی این که این رفتار یک واکنش  کاملا طبیعی است و  درهمه  کودکان خصوصا نو ع مذکر بیشتر دیده میشود، و  روش های یادگیری آن از هر روزنه ای است  که حتی فکرش را نمی کنید...

و در مورد مادرو پدرهایی که کودکانشان ناگهان فحشی برزبان میاورند زود قضاوت نکنید که خیلی زود برسر خودتان هم خواهد آمد و  بهتر است به روش بی خیالی طی کنید.